نامه آقای کاظمینی بروجردی به جناب بانکی مون در آستانه اجلاس سازمان ملل

جناب دبیرکل سازمان ملل متحد

حضرات روسای جمهور و سران بزرگوار ممالک و مقامات عالی رتبه شرکت کننده در اجلاس عمومی سازمان ملل

درود این پیشوای توحیدی زندانی بر شما

از مدخل سلولی عرایضم را ارسال می دارم که فضایش را آزار و اذیتی به نام دیانت و معنویت احاطه کرده وسالهای مدیدی است که در دست مدعیان اسلام خواهی اسیرم و جوانی و صحت و سلامتم را به یغما برده اند، اینک که در این اجلاس جهانی، گرد هم آمده اید تا از دردهای پنهان و آشکار یکدیگر با خبر شوید به جاست که به مهمترین رنج بشر معاصر بپردازید و از حقوق پایمال شده انسانهای بینوا و زمین خورده دفاع کنید.

اینجانب در آستانه هشتمین سال اسارتم در چنگال استبداد مذهبی به جرم دفاع از آزادی اندیشه و استقلال رسانه و ناوابستگی بیان به دیکتاتوری حاکم بر ایران، تحت شرایط حاد روحی و هولناک جسمی قرار دارم میلیونها نفر از هموطنانم در قفس های بزرگتر قرار دارند و کشورم در حیطه خفقان و سرکوب می باشد.

اینجانب در موقعیت و مقام مدعی العموم بوده و پژواک اعتراضات عمومی به هیات حاکمه زورگو هستم، آیا وقت آن نرسیده که به حکومت خیره سر ما اعلام کنید که با چه رویی از مردم بحرین و سوریه و فلسطین حرف میزنند و زیر عنوان همدردی با آنها، اموال ملی ما را هزینه میکنند و ایرانی را فقیر کرده و فجایع اجتماعی و اقتصادی را عامل میگردند.

اگر مقامات بشردوست دیگر ممالک، حساسیت جدی به اجرای کامل حقوق مدنی و خداداده در وطن ما نشان میدادند و به فریادهای دلخراش هم میهنان ما توجه می کردند، اینگونه جرأت و جسارت در نابودی آرای ایرانیان به رژیم خودکامه ایران، داده نمی شد.

گارد آهنین این حکومت، اجازه ایراد و اعتراض به رعیت گرفتار و پریشان نمیدهد، ایرانی صاحب ثروتهای طبیعی و سرمایه های زیرزمینی است، اما دریغ از یک زندگی معمولی و پیش پا افتاده، اگر از آمار واقعی نیازمندان ما، با خبر بودید اینگونه مجال دخالت به مناطق دیگر جهان را به سردمداران این آب و خاک نمی دادید، سی و پنج سال است که انقلاب در این خطه از آسیا، سرزده و علیرغم وعده های بی نظیر و فریبنده بنیانگذارش، چیزی جز درد و رنج و مصیبت و فاجعه و فلاکت و روزمرگی عاید خلق محروم ما نشده است.

از تمام وجودم از همگی شما میخواهم که دوربین هایتان را به داخل ایران نشانه گرفته و عملکرد این رژیم را در زمینه حقوق بشر، زیر ذره بین قرار دهید.

سید حسین کاظمینی بروجردی

اوین – تهران – ایران

مهر ماه 1392