حاکمان مستبد رژیم اسلامی، در گذشته و حال، پیوسته بر این نکته پافشاری نموده اند که به معیارهای انسانی و حقوق بشر وفادار بوده و در رعایت ضوابط حقوقی زندانیان کوتاهی نکرده و در برخی موارد مدعی شده اند که در این زمینه از برترین رتبه در میان کشورهای جهان برخوردارند. همچنین در مواردی با گستاخی آشکار وجود زندانیان سیاسی و عقیدتی را تکذیب کرده اند. مثال آشکار آن، سخنان گزاف و بیهوده محمد جواد اردشیر لاریجانی، دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضائیه ایران است که در نشست سال جاری شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد مدعی شد در کارنامه حقوق بشری ایران «هیچ تنش و نکته ای» وجود ندارد. این ادعای مضحک سران نظام نشان از وقاحت افرادی دارد که برای حفظ قدرت خود، تمام روشهای ماکیاولیستی را به کار می بندند. زندانی کردن صدها نفر از برجسته ترین فعالان سیاسی و مدنی در 2 سال اخیر بدون هرگونه توجیه قانونی و همچنین حصر آقایان موسوی، کروبی و همسرانشان، نمونه روشنی از بی توجهی حاکمان جمهوری اسلامی نسبت به مسئله قانون و رعایت موازین انسانی است. حبس بدون توجیه سران جنبشهای دانشجویی، کارگری، معلمان و فعالان حقوق زن در سالهای قبل و بعد از کودتای 88 شاهد دیگری بر این ادعاست که مسئولان جمهوری اسلامی چه بی مایه سخن رانده و چه بی پروا از پذیرش مسئولیت رفتارهای ضد انسانی خود طفره می روند.
همانگونه که اشاره رفت سران حاکمیت در انکار و تکذیب واقعیتهای مربوط به زندانیان سیاسی فعالیت مداوم داشته و در موارد بیشمار اصل وجود زندانیان سیاسی و عقیدتی را تکذیب نموده اند. آنها پیوسته برای مجرمین سیاسی جرائمی معادل با اعمال جنایی و جنحه و جنایت و فتنه می تراشند تا بدین سبب هم وجود زندانیان سیاسی و فکری را منکر شوند و هم اینکه اسباب صدورآسانتر حکم علیه این افراد را به راحتی مهیا سازند. اقدام علیه امنیت ملی سر فصل اکثر اتهاماتی است که دائما علیه فعالان سیاسی و مدنی در نظر گرفته شده و علاقه مندان به فعالیت در حوزه های سیاسی –اجتماعی و فرهنگی را در سالهای گذشته نشانه رفته است.
آیت الله کاظمینی برو جردی هم اینک در آستانه پنجاه و پنجمین بهار عمر خود به مدت 5 سال است که در اسارت حاکمیت جور قرار گرفته است. زندانی کردن این عالم حوزه دیانت و فقاهت تنها به این دلیل است که برداشت فقهی و دگرگونه ای از معارف دینی و شریعت اسلام دارد. آیت الله بروجردی فقیهی است که به قرائت رسمی حکومت از دین تن نداده و با آلوده شدن دین به قدرت سیاسی به مخالفت بر خاسته است. او بر استقلال دین از عرصه حکومت و زمامداری پای فشرده و هم اینک تاوان اندیشه مستقل خود را می پردازد. شرایط نامطلوب جسمی او ایجاب می کند که هر چه سریعتر از زندان آزاد گشته و به امور درمانی اش رسیدگی شود.
حشمت الله طبرزدی از رزمندگان جنگ ایران و عراق است که به مدت 8 سال بر مردم ایران تحمیل گردید. او در طی 2 دهه گذشته پیوسته صدای رسایی در مبارزه با جور و فساد و انحراف حاکمان بوده و به همین دلیل بارها راهی زندان شده است. اولین بار در اوایل دهه 70 با شکایت رئیس وقت بنیاد جانبازان که خود از اقطاب رانت خواری و از مفسدین ویژه اقتصادی کشور به شمار می آید، راهی زندان شد. به تناسب شرایط و در هر برهه ای از زمان که حکومت از فعالیتهای مدنی مردم و خصوصا جوانان در هراس بوده است طبرزدی دستگیر شده و حبسهای طولانی را تحمل کرده است. دلیل ترس حکام از او به دلیل نفوذ کلامش در بخشهایی از جوانان بوده است. در حال حاضر وی با تحمل سالها زندان و شرایط سخت در شرایط وخیم جسمی قرار دارد به طوری که جانش در معرض خطر جدی قرار گرفته است.کنگره دموکراسی خواهان سبز ایران به سران جمهوری اسلامی یادآور می شود که بار مسئولیت و سلامت این زندانیان به دوش آنان بوده و نسبت به شرایط آنان باید پاسخگو باشند. ضروری است که این افراد و سایر زندانیان سیاسی که هیچ گناهی جز داشتن درد ملت و کشور را ندارند آزاد شوند. کنگره خود را موظف می داند که تمام توان خود را برای دفاع از حقوق آنان، بکار گیرد.
زنده باد ایران، همگام برای دموکراسی
کنگره دموکراسی خواهان سبز ایران
14 مرداد ماه 1390 خورشیدی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر