آقای کاظمینی بروجردی، ابداع کننده مدل مبارزاتی درون زندانی

اگر چه نظام دینی توانسته صدای بروجردی را با انتقالش به مکانی نامعلوم خاموش کند ولی مدل مبارزاتی درون زندانی ایشان توانسته مسیر انظار بین المللی را به طرف  صحنه داخلی ایران و سرکوبها و شکنجهای درون و بیرون  زندان  هدایت کند . به جرات می توان گفت که این مدل مبارزاتی درون زندانی ، رژیم دینی ایران  را به شدت نگران کرده... 

برگرفته از فیس بوک کمپین حامیان کاظمینی بروجردی 

انقلاب اسلامی ایران به رهبری اقای خمینی با محوریت ولایت فقیه ، فصل الخطاب تلاشهایی بود که  با تاسیس آن همه گروههای سیاسی را به گزار جامعه سنتی ایران به سوی مدرنیته امیدوار نمود. اگر چه  پروژه خمینیسم در آغاز حرکتی چند صدایی داشت ولی همین پروژه سناریویی سیاسی بیش ،برای اقناع احساسات انقلابی آن زمان نبود که نگرشها و گرایش های متفاوتی را در خود جای داده بود؛ ولی در نهایت ماهیت مطلق گرایی ولایت فقیه به رهبری  خمینی وخامنه ای هویدا نمود و به تک صدایی خطرناکی تبدیل گشت بطوری که ماهیت ذاتی آن با تزویج  سیاسی دو پروژه ی جمهوریت و اسلامیت( به روایت ولایت فقیه) به رادیکالیسم دینی در داخل و خارج  تبدیل شد که ، اولن هیچ نگرش مدرنی از اسلامیت و جمهوریت را برنتابید و ثانیا تمامی مساعی خود را بکار برد تا به صدور معجون رادیکالیسم اسلامی برآمده از جمهوریت و اسلامیت بپردازد . تاکید بر چنین افکاری باعث شد تا کارگزاران این حکومت دینی در صحنه ی بین المللی محکوم به تلاش در جهت گسترش تروریسم  بشوند . می توان گفت که روند تاریخی گزار جامعه ایران به سوی تجدد گرایی از بعد از انقلاب ٥٧ شکل کاملا متفاوتی به خود میگیرد، تا آنجا که آزدیهای فردی در سطوح پایین از قبیل انتخاب نوع پوشش و ... نیز از بین میرود و بسیاری از ناظران تاریخی و سیاسی ، این مرحله را عقبگرد تاریخی جامعه ایران قلمداد کنند!

 در نظامهای ایدولوژیک که عموما حاوی اشکالی از توتالیترالیزم نیز هستند تابوهایی با پوشش مذهب اساس مشروعیت حاکمیت را تشکیل میدهند بطوریکه کلیت این نظامها بر پایه استواری این اسطورەهای قدرت و اقتدار نهاده میشود. در نظام دینی ایران این اسطورەها را میتوان به اختصار عدالت اسلامی و حمایت از مستضعفان، مبارزه ضد امپریالیسیم و استعمار جهانی بعنوان یک رسالت دینی ، اخلاقی و اسلامی کردن سیاست و علوم انسانی ، سلطنت زدایی و اسلامی کردن جمهوریت  و در نهایت اصل ولایت فقیه نام برد که همگی این داده ها ی ایدئولوژیکی درسال های اخیر، به بروز چالشهای جدی از طرف روشنفکران و روحانیون غیر سیاسی منتهی شد و سیری افولی را گذرانده اند و دامنه ی استبدادی آنها روز به روز وسعت بیشتری به خود می گیرد. با این وجود آنچه را که بطور آشکار می توان بیان کرد این است که ؛  تقویم  صفحات تاریخ سیاسی و اجتماعی ایران در مبارزه علیه استبداد ، بهترین شاهد براین مدعاست که ایرانیان همگاه  صفوف اتحاد و یکپارچگی را برای براندازی چنین نظام های مستبدی تشکیل داده اند و سرانجام تاریخ را به نفع خواسته های  وطنی و  ملی تغییر خواهند داد.

 شرایط کنونی ایران بطوریست که استبداد دینی  ضمن محروم کردن ملت ایران از ابتدایی ترین  حقوق مسلم انسانی، آنها را به  فجیع ترین شکل  سرکوب می کند .همین عامل سبب شده تا در شرایط فعلی  اکثریت طبقات جامعه با متفاوت ترین نگرشها و گرایشهای اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و دینی از یک اعتقاد مشترک و هدف بزرگ لبریز شوند و آن بنیان کردن سرزمینی جدید بر اساس قواعد دمکراسی و سکولاریسم  برای رسیدن به جامعه ای مدنی است . تاریخ کنونی ایران  صورت هیجان انگیزی به خود گرفته و جنبشهای مدنی برای ایجاد تحولات و تغییرات ژرف در لایه های مختلف جامعه رسوخ کرده و ایران در شرف تحولات بزرگ قرار گرفته است .

تجربه جنبشهای بزرگ تاریخ معاصر ایران، از جنبش تنباکو گرفته تا جنبش دمکراسی خواهی اخیرکه مانند بسیاری از جنبشهای دمکراسی خواه در جهان مدرن نیز رنگی هم به خود گرفت و سبز شد، همگی حاوی این پیام روشن است که روند مبارزات سیاسی و اجتماعی در ایران رویکردی کاملآ تجددخواهانه داشته و بخش عمده مبارزات کنونی  بر سر مشکلات و معضلات بسیار ریشەای حاصل از حاکمیت دینی ملاها است.  با درنظرداشتن این شرایط، جنبش دمکراسی خواهی و تجدد طلبانه ایران لحظه به لحظه ابعاد تازه و قدرتمندی به خود می گیرد تا آنجا که ابعاد این جنبش به درون زندان و میان زندانیان نفوذ کرده و از پای نایستاده است.

 انسانهای بزرگی در زندانند.حاکمیت دینی شاید بتواند انسانهای آزاده ای چون بروجردی ها را به زندان و زنجیر بکشد  ولی پیام آزادیخواهانه و صلح طلبانه این مردان در قلب میلیونها نفر مردم ایران راه یافته است.امروزه در درون نظام دینی، فقهای قدرت طلب و پیروان آنها، شکنجه و به زنجیر کشیدن بروجردی و خاموش کردن صدای آزادیخواهانه این ادیب روشنفکر را جشن می گیرند غافل از اینکه ایشان برغم سرکوب و تحمل شکنجه های مستمر در زندان، به حرکت مبارزاتی خود ادامه می دهد و هر روز خطوط قرمز و پایه های نظام دینی را با ارائه دکترین های نوین  سست تر می کند. همین عامل، این متفکر آزادیخواه را به نماد استقامت و پایداری علیه دیکتاتوری دینی تبدیل کرده بطوریکه شیوه مبارازتی درون زندانی وی با ارسال فایل های صوتی از درون زندان برای ترقیب و تشویق ملت بزرگ ایران به ادامه مبارزه و همچنین نگارش نامه و ارسال آنها به شخصیتها ی حقوقی بین المللی  و نهادهای حقوق بشری و سازمان ملل، به یک مدل مبارزاتی میان سایر زندانیان تبدیل شده تا بلکه روند مبارزاتی خود علیه حاکمیت دینی را سرعت بیشتری بخشند.

اگر چه نظام دینی توانسته صدای بروجردی را با انتقالش به مکانی نامعلوم خاموش کند ولی مدل مبارزاتی درون زندانی ایشان توانسته مسیر انظار بین المللی را به طرف  صحنه داخلی ایران و سرکوبها و شکنجهای درون و بیرون  زندان  هدایت کند . به جرات می توان گفت که این مدل مبارزاتی درون زندانی ، رژیم دینی ایران  را به شدت نگران کرده ، تا آنجا که عباس جعفری دولت آبادی دادستان تهران در مصاحبه با رسانه های دولتی اعلام کرد که :برخی مجرمین به دلیل ارتباط با بیرون بر روند رسیدگی به پرونده‌ها تاثیر می‌گذاشتند که در این باره قرار است به زودی راههای نفوذ این افراد به بیرون بسته شود .

با توجه به موضع گیری عوامل حکومتی در این خصوص می توان گفت هدف رژیم از انتقال آقای کاظمینی بروجردی به مکان نامعلوم را بستن راه های ارتباطی ایشان با بیرون از زندان و جلوگیری از گسترش این مدل مبارزاتی درون زندانی میان سایر زندانیان دانست .