احمد باطبی، سخنگوی برون مرزی مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران و زندانی پیشین، در مصاحبه با رادیو زمانه میگوید: بنا به تجربه، دید سنتی مبنی بر سکوت و رسانهای نکردن مسئله متهمان و بازداشتیها، تاثیر منفی در جهت قربانی شدن آنها دارد.
او می افزاید: گمنام ماندن بسیاری از بازداشت شدگان و عدم برخورداری آنان از وکیل مدافع و نداشتن نام و هویت در رسانهها و افکار عمومی، عامل و باعث افزایش نگرانی و فشار مضاعف از سوی نهادهای امنیتی و قضایی بر آنها و خانوادههایشان است.
باطبی یادآور می شود در زندان پس از بازداشت به دو شکل با اشخاص برخورد میشود :
اول اینکه یا به شدت مورد برخورد قرار میگیرند و برای قربانی شدن انتخاب میشوند؛ مثلا شما اگر تاریخچهی مجازاتهای بعد از انتخابات را نگاه کنید میبینید که بسیاری از کسانی که اعدام یا زندانی شدند آدمهایی هستند که بینام و نشان هستند یعنی حاکمیت از میان آنها برای مجازات و درس عبرت گرفتن دیگران انتخاب میکند.
بخش عمده ای از آنها نیز با دوره های زندان کوتاه مدت و یا جریمه آزاد میشوند. ولی اینها کسانی هستند که بیشتر در داخل زندان شناسایی میشوند و یا نامشان مطرح میشود و مورد دیدهبانی توسط فعالان اجتماعی و مدنی قرار میگیرند.
این فعال حقوق بشر خاطر نشان می سازد: یک دید سنتی در میان خانوادهها وجود دارد، مبنی بر اینکه هر چقدر موضوع مسکوت بماند و مطرح نشود، بهتر است. در صورتی که این دید، دیدی اشتباه است. هم تجربهی شخصی من در زندان و هم در دورهای که فعالیت حقوق بشری انجام داده ام، نشان می دهد که هرچقدر موضوع دستگیری و اطلاعات در مورد فرد دستگیر شده مخفی بماند، امکان برخورد با آن فرد در زندان راحتتر میشود و سکوت خانواده در قبال دستگیری فرزندانشان فضایی را برای دستگاههای امنیتی ایجاد میکند که در آن فضا با خیال راحت به سرکوب و تحت فشار قرار دادن فرد دستگیر شده مبادرت ورزند.
پایان
حال آیا میتوان گفت که این همه فشار و شکنجه بر آیت الله بروجردی ، نتیجه عدم توجه کافی مجامع بین المللی، نهادهای حقوق بشری، شخصیتهای تاثیر گذار و برخی رسانه های خبری است که از پیگیری، بازتاب و انتشار اخبار دهشتبار این روحانی مبارز امتناع میورزند؟!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر